Monety o wartości nominalnej dwadzieścia groszy z 1923 roku wybijano w kilku miejscach na świecie: le Locle (Szwajcaria), Utrechcie (Holandia) i Wiedniu (Austria). Działo się tak z tego względu, że nowo otwarta wówczas po dłuższej przerwie Mennica Polska nie miała na swoim zapleczu urządzeń pozwalających na produkcję monet niklowych. Ponadto, co wydaje się dosyć istotnym aspektem zagadnienia, na żadnej ze wspomnianych dwudziestogroszówek nie pojawił się nigdy znak którejkolwiek z mennic.

Kolekcjonerzy wciąż doszukują się prawdy w kwestii tych monet. Pojawiły się bowiem w ostatnich latach na rynku monety próbne z różnymi oznaczeniami (HF z le Locle czy bilon produkowany za pomocą metody wykorzystującej stemple polerowane w Wiedniu), niestety i one, jak się okazuje, nie mogą być podstawą do stwierdzenia, czy dany egzemplarz jest tylko próbą, czy sztuką będącą niegdyś w obiegu. Nawet szacunkowe nakłady poszczególnych wariantów po głębszej analizie mają się nijak do ogólnej ilości monet wybitych w danej mennicy, w związku z czym kwestia przypisania monety do mennicy nie została na chwilę obecną w żaden satysfakcjonujący sposób wyjaśniona.
Poszczególne warianty omawianej dwudziestogroszówki różnią się przede wszystkim w trzech charakterystycznych miejscach. Pierwszym z nich jest gałązka w górnej jej części znajdująca się nad liczbą dwa, drugim mały listek po prawej stronie nominału i ostatnim, trzecim, zakończenie gałązki w dolnej części wieńca. Przyjrzyjmy się jednak bliżej poszczególnym wariantom. Pierwszy z nich posiada głęboki stempel, a litery przy krawędziach są wyraźnie zaokrąglone. Na awersie w napisie „Rzeczpospolita” litera „L” posiada długą stopkę, a daszek litery „T” jest zdecydowanie oddalony od pozostałych znaków.

Na rewersie natomiast gałązka nad cyfrą dwa po lewej stronie jest gładka, a mały listek po prawej stronie wydaje się być odgięty stronę obrzeża; ponadto zakończenie wieńca w dolnej części jest nieco rozwidlone, a dodatkowo zakończenie litery „S” w słowie „Groszy” ewidentnie wskazuje na punkt znajdujący się przed zakończeniem stopki litery „R”. Druga wersja tej monety różni się od pierwszej następującymi elementami: na rewersie gałązka nad liczbą dwa posiada dodatkowy pęd, a mały listek po prawej stronie monety jest odgięty znacznie mocniej. Ostatni wariant posiada płytszy stempel niż pozostałe, listek po prawej stronie monety jest krótki i prosty, listek po lewej stronie pojawia się bez rozwidlenia, a wszystkie znajdujące się na tym egzemplarzu litery wydają się bardzo cienkie w porównaniu do pozostałych wersji.