Tuż po wyzwoleniu, rząd polski postanowił, że w celu zapobieżeniu chaosowi, który może być spowodowany przez obowiązywanie czterech walut na terenach RP wprowadzi tymczasowe rozwiązanie jakim było przyjęcie marki polskiej. Jednak konieczne było przejęcie emitenta tej waluty czyli Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej. Pierwszy banknot jaki był wydany to było 500mkp, które dość mocno się różniło od tych, którzy były emitowane przez podległą Zarządowi Generalnej Guberni PKKP.

Na banknocie znalazły się słowa: „Państwo Polskie przyjmuje odpowiedzialność za wymianę niniejszego biletu na przyszła polską walutę według stosunku, który dla marek polskich uchwali Sejm Ustawodawczy”. Był to więc pierwszy pieniądz, za który państwo polskie brało całkowitą odpowiedzialność. Już w lutym został wyemitowany kolejny banknot o nominale 100mkp, na którym pojawiła się głowa Tadeusza Kościuszki. Na kolejne banknoty trzeba było trochę poczekać, w maju tegoż roku pojawiły się banknoty o nominałach 1, 5, 20 oraz 1000 marek polskich.

Szata graficzna tych banknotów dość poważnie różniła się od pozostałych. Wszystkie banknoty były zabezpieczone za pomocą znaków wodnych. W grudniu pojawiły się następne banknoty emitowane przez PKKP. Były to utrzymane w jednolitej szacie banknoty o nominałach 5,10,100 oraz 1000mkp z Tadeuszem Kościuszką, oraz 1,20 oraz 500mpk na którym widniała głowa królowej Jadwigi. Już po nowym roku banknoty te zostały uzupełnione przez nominały 1/2mkp z Kościuszką oraz 5000 marek polskich, gdzie na banknocie były podobizny królowej Jadwigi oraz Tadeusza Kościuszki.

Ciekawostką może być, że to był największy banknot polski, jego długość wynosiła 220mm, natomiast wysokość aż 140mm. W pierwszym roku emisji marki polskiej było wprowadzonych 1023,8mln marek polskich, a już w 1922 49.361,5 ml, by 31.12.1922 osiągnąć 239.615,3 mln marek polskich. Od 1923 roku rozpoczęto emisję nowych już wyższych nominałów marek polskich. Inflacja była już ogromna i już po roku osiągnęła rozmiary hiperinflacji.